Team member Herman Smit

Eindelijk was het weer zo ver, na 2 jaar weer naar het mooie Frankrijk om een week te genieten van de rust, mooie omgeving EN kans te maken om een paar mooie vissen te vangen.

Maar voordat ik verder ga met mijn verslag zal ik even iets over mijzelf vertellen zodat ik niet een totale vreemde ben die wat ervaringen verteld.

Even voorstellen...

Mijn naam is dus Herman Smit, 59 jaar en ben geboren en getogen in het mooie Zwolle, dus een echte Blauwvinger. Zolang ik mij kan herinneren vis ik al maar de laatste 40 jaar hoofdzakelijk op onze grote vriend de Karper en ik kan mij geen mooiere visserij voorstellen dan Karper vissen en dat kan met de Pen, broodkorst of een paar dagen lekker lui statisch vissen zijn.

Tot 1999 viste ik op allerlei watertjes en kanalen in de omgeving van Zwolle en vanaf 1999 werd ook mijn eerste Frankrijktrip een feit en tot op heden ben ik ongeveer 28 a 29 x naar Frankrijk geweest en in het begin was dat nog echt pionieren, ergens in een dorpje een vergunning kopen en een plek zoeken waarvan wij dachten dat wij daar wel ''even'' zouden gaan scoren, zo af en toe werd je met je neus op de feiten gedrukt en ving je een hele week niets met 2 man maar zo heel af en toe viel je met de neus in de (room) boter en ving je jezelf een hernia en tennisarm tegelijk.

Aantal Frankrijk wateren

De wateren die ik in die jaren bevist heb zijn O.A: De Seine bij Parijs, Le Grand Large, Lac du Salagou, Lac de Paraloup, La Lande, Lac Sebastiaan, Lac des Vielles Forges, Etang de Forest en last but not least Chateau Moulin. De laatste jaren ook nog een bezoek gebracht aan 2 Nederlandse (betaal) wateren, de Koperen Hoogte en Simavis, maar toch hebben de Franse wateren een grotere aantrekkingskracht op mij dan om in Nederland op een betaalwater te zitten met een snelweg 30 meter achter je tentje, maar dat is voor iedereen weer anders waarschijnlijk.

Dat ik de laatste jaren heb gekozen voor betaalwateren is meer omdat ik toch wat ouder word en ook graag mijn auto in de buurt heb staan en ook gewoon veilig en relaxt wil vissen zonder steeds op te moeten letten of er geen rare gasten rondlopen (mijzelf niet mee gerekend ) die het op mijn spullen hebben voorzien.

Maar goed, dit verslag gaat (denk ik) over een van de mooiste wateren van Frankrijk, ongeveer medio 1100 gegraven door monniken waarin Karper werd gekweekt voor de consumptie en dan met name voor hun zelf en voor de Fransen die te ver van de kust af woonden om daar hun vis te halen, Appie Hein bezorgde in die tijd nog niet laat staan Picknick.

  

Chateau Moulin

Op vrijdagavond 8 April begon mijn reis van 930 km naar het plaatsje Thouron waar Chateau Moulin vlak bij ligt, de eerste 300 km gingen voorspoedig maar toen wilde ik toch even mijn benen strekken en mijn kleine vriend even een hand geven, dus maar even gestopt bij een grote benzine pomp en mijn auto gelukkig vlak voor de ingang kunnen parkeren want je weet maar nooit met al die waardevolle spullen in je karretje...

Opgelucht en met iets soepeler beentjes stapte ik weer in mijn Volvo en reed de snelweg weer op, na een paar km vroeg ik mij ineens af waar ik mijn mobiel neer had gelegd, normaal gesproken leg ik die ALTIJD op het dashboard om hem daarna aan de lader te leggen maar waar ik ook keek... nergens mijn mobiel, what the fuck, ik begon het toch wel even warm te krijgen omdat mijn bankpas, rijbewijs en legitimatie in mijn mobiel zitten en zonder die plastic zooi begin je eigenlijk niet zo veel in het buitenland. De beelden van een toevallige voorbijganger die mijn mobiel had gevonden gierden al door mijn kop en ik besloot om bij de eerste de beste afrit om te keren, daarna een afslag zoeken om weer naar de goede pomp te kunnen rijden en te kijken of mijn mobiel misschien nog ergens op de grond lag.

Toen ik na een minuut of 15 weer op dezelfde plek stond constateerde ik waar ik al bang voor was …. er lag natuurlijk helemaal niets! Toch even naar binnen toe en aan de vriendelijke jongeman achter het glas gevraagd of er misschien een mobiel was gevonden en was afgegeven, Helaas en natuurlijk niet was er niets afgegeven en ik zag mijn Frankrijktrip al in rook opgaan (en ik rook niet eens ) Na mijn auto voor de tweede keer te hebben doorzocht gaf ik het al bijna op tot ik iets verder op een auto zag staan van een of andere beveiligingsfirma, de jongeman in de auto opende zijn raampje toen ik aan kwam lopen en ik vroeg of hij mij kon helpen en vroeg hem om mijn nummer te bellen, dit wilde hij zonder vragen te stellen wel doen maar hij kreeg een melding dat mijn mobiel niet actief was …...even was het voorbij maar toen realiseerde ik mij dat hij waarschijnlijk geen +31 voor mijn nummer had gezet en ik vroeg hem om het nog eens te doen maar dan goed, met een beetje hulp van deze slimme man deed hij dat en ik hoorde na een paar seconden de mooiste toon die ik mij op dat moment voor kon stellen want het was mijn ringtoon, YESSSSS mijn mobiel lag dus toch in de auto maar ver onder de bijrijders stoel waardoor ik hem ook niet kon vinden waarschijnlijk.

Ik kan mij niet herinneren wanneer ik zo blij ben geweest met het horen van mijn ringtoon en bedankte de vriendelijke Belg en bood hem een kop koffie aan maar helaas moest hij verder en ik eigenlijk ook want al met al was ik ruim 1 uur kwijt aan dat gedoe met mijn mobiel.